Autumn Lime

Van naar huis gaan maar nooit thuis kunnen komen. Naar thuis zijn zonder huis. Naar thuis.

Van een afstand naar de regen kijken, zo kan je van haar houden, zonder nat te worden.

Je vertelde dat je ging slapen en niet meer wakker wilde worden. Ik was boos op je en het spijt me. Ik wilde dat je zou vechten. Ik wilde weken, maanden, jaren, met jou aan de hand rond het huis lopen. Ik wilde voor je koken. Ik wilde met je praten. Ik had nog lang niet alles verteld.

Jij wilde niet meer wakker worden. Je had pijn. Het was genoeg geweest. Je wilde slapen. Je had gelijk. Het spijt me dat ik je vroeg bij me te blijven. Het spijt me dat ik geen afscheid wilde nemen. Het spijt me dat ik het moeilijker maakte om te slapen. Slaap zacht.

عندما تحب أحداً، تحبه كما هو وليس كما تريد له أن يكون.

Dat je alles bent voor mij, maar dat zelf niet kan geloven. Dat je alles hebt wat ik nodig heb, maar je denkt dat ik meer wil. Dat je alles van mij kent, maar je dat niet durft te vertrouwen. Dat je altijd genoeg voor me bent, en dat altijd zo zal blijven. Dat je alles kapot maakt, omdat je alles niet wilt voelen.

Ik wilde jou, jouw armen om in te liggen, jouw hoofd op mijn schoot, jouw handen in de mijne, jouw haar om mee te kroelen, jouw schouder om op te huilen, jouw kont om naar te kijken, jouw stem om naar te luisteren, jouw oren om tegen te praten, jouw lach om me te bedwelmen, jouw lippen om mee te kussen, jouw buik om op te slapen, jouw ogen om in te kijken, jouw voeten om naast de mijne te lopen, jouw hart om van me te houden, jouw lichaam om mee te vrijen, jouw vingers om aan te likken, ik wilde al jouw tijd, ik wilde alles van jou.

Je wilde tijd om tot jezelf te komen, je wilde ruimte om voor me te kunnen kiezen, je wilde afstand om me te missen, je wilde mij, maar niet altijd. Ik verstikte je met mijn onzekerheid en je vergrootte mijn onzekerheid door naar lucht te happen. Zo ben ik je verloren. Zo verloor je mij. Zo verloren we elkaar.

Half geblokkeerd uit je leven, half in je leven gezogen.

Toen ik je vertelde dat ik je niet kon vertrouwen, dat ik niet van je durfde te houden, toen beloofde je me.

Ik geloofde in je ogen, ookal zag ik dat ze logen, toen je me beloofde.

Ik weet wie je was, maar ik herkende je niet langer.

Elegant sprong je op de tafel. Toen ik opkeek was je er niet. Ik was vergeten, slechts een tel, dat ik je gisteren heb begraven.

Ik vergat je niet te vergeten. Niks te beleven, vergeet ik je niet.