Met een afwasborstel in de hand en een theedoek over mijn schouder zing ik keihard mee ‘één nacht alleen, ohohoho één nacht alleen’. Ik draai een paar pirouettes terwijl ik een glas afdroog en zet het daarna in de kast. Ik ben al nachten lang alleen. Eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg.
Na de afwas maak ik het aanrecht schoon terwijl ik verder zing ‘alles wat ik wil twee warme zachte armen, heel lekker om me heen’. Doe maar leefde denk ik in een ander tijdperk, tegenwoordig knuffelen al mijn vrienden mij als we elkaar ontmoeten. Ook als we weer uit elkaar gaan trouwens. Ik heb eerder een overschot aan armen om me heen dan een tekort.
Als het aanrecht schoon is komt de paniek. Wat nu? Ik had mezelf voorgenomen één dag alleen te zijn, maar wat doe je dan op zo’n dag?
