‘Te lang niet gesproken’ een vrolijk berichtje op whatsapp. ‘Klopt! Hoe is het?’ Antwoord ik. Het gesprek duurt een zin of zes en dan nodigt hij me uit voor een kop thee. Ik ga akkoord en stap in de auto.
Twintig minuten later loop ik de geurige woonkamer in. We hebben een gedeelde liefde voor planten. Zijn dieffenbachia is compleet uit de kluiten gegroeid en er staat zoals altijd een verse bos lelies op vaas. ‘Ze doen het goed!’ Zeg ik waarna hij me een korte rondleiding langs zijn planten geeft.
Ik begrijp totaal niet waarom we elkaar zolang niet zagen. Buiten het feit dat hij teveel parfum draagt is er niks mis met hem. Eindelijk iemand met wie ik eindeloos over planten kan praten.
We kijken een film, maar het lukt niet echt. Hij blijft praten en me vragen stellen. Hij wil alles weten. Het overweldigt me. En dan, opeens, komt zijn gezicht heel dicht bij het mijne ‘ik heb een koortslip!’ Stamel ik waarna ik zijn natte tong in mijn nek voel. Ik spring van de bank en kijk hem verbouwereerd aan.
‘Vind je me niet leuk?’ Vraagt hij. Ineens herinner ik me waarom we elkaar zolang niet zagen. Hij heeft eerder geprobeerd de vriendschap te veranderen in een relatie. ‘Ik vind je superleuk! Maar niet op die manier’, antwoord ik en maak me klaar om te gaan.
We nemen afscheid met een veel te innige knuffel waarna ik naar mijn auto snel, daar realiseer ik me dat ik nu óók indringend naar zijn parfum ruik.
‘Het was goed om je te zien, ik had je gemist’. Ik had niets moeten zeggen over de koortslip, ik had duidelijker moeten vertellen dat ik het niet voel, waarom vind ik dat altijd zo moeilijk? ‘Het was ook goed om jou te zien’, ‘binnenkort weer?’. Ik durf niet te antwoorden dus antwoord alleen ‘slaap lekker’, maar ik hoop dat we elkaar te lang niet zullen spreken.
