Het enige wat ik moet hebben is wc papier. Ik rijd naar het pompstation en parkeer mijn auto naast een pomp. Het is bijna middernacht en het is doodstil. Ik kijk door het raam naar binnen, daar staat een man. De man kijkt door het raam recht in mijn ogen.
De man draagt een te groot mondmasker en zijn ogen liggen iets diep. Hij beweegt niet, hij blijft me alleen aanstaren, ik staar terug. Ik twijfel of het slim is om zo terug te blijven staren maar het lukt niet mijn blik af te wenden.
Ik besluit uit de auto te stappen, hij zal zich dan wel afwenden, toch? Hij blijft me aankijken. Niets in zijn houding wijst erop dat hij zal bewegen. Het is bijna spookachtig hoe gefocust de man blijft. Ik stap weer in de auto en haast me weg.
Bij het volgende benzinepompstation stop ik weer, ik heb nog altijd geen toiletpapier. Ik loop het winkeltje in en schrik, dezelfde man staat daar. Het is hier drukker dus ik voel geen angst en onderzoek de man eens goed. Dan zie ik het, het is Max verstappen, levensgroot afgedrukt op een stuk karton. Ik reken mijn toiletpapier af en rijd naar huis, zachtjes grinnikend om mijn stommiteit.
